رویاهایت را نمی فهمم

نمی فهمت. هنوز هم بعد از گذشت ۱۷ سال باز هم نمی فهمم.

نمی فهمم وقتی می گی می خوام آزاد باشم، مستقل باشم و زندگیم رو بسازم چه رابطه ای با دوست داشتن و نداشتن من داره.

نمی فهمم چرا وقتی می گم آزاد باش و به رویاهت فکر کن چرا باید بشه درد من؟

نمی فهمم وقتی می گویی می خواهم به رویاهای زندگی ام برسم یعنی چی؟

چرا باید من نباشم؟ رویایت با بودن من در کدام نقطه تداخل دارد؟

نمیفهمم چرا خواسته های را یک بار نمی گویی؟

خواسته هایی که شدنی باشد. چرا یک روز ساکت را نمی بندی و بگویی می رم دنیا را بگردم. چرا فقط از رویاهایی حرف می زنی که اصلا نمی دانم چیست؟

چرا در رویایت بودن من نیست؟