روزت به انتها می رسد

شاید باید روزها بگذرد تا روز موعود فرا رسد.

روزی که هر لحظه اش انتظار داشته باشی کسی از تو یاد کند.

و آن روز برسد.

اما تو باشی و انتظاری بیهوده.

نه اینکه از تو یاد نمی کنن، بلکه از کنارت می گذرند و تو را نمی بینن.

خودت را مشغول زندگی یه روز مره ات می کنی، تا شاید هواست را پرت کرده باشی.

اما نه نمی شود.

انگار می بینند تو را، اما تلاش می کنن به تو بفهمانند که ااا ندیدمت.

هر جور هست دقایق می گذرد.

و روز ه تو به پایان ش می رسد.

سکوت که حاکم می شود، تازه می فمی تنها کسی که لحظه لحظه یادت بود، خودت بودی.

تو خودت را داری و بس.

شاید بهتر باشد یکبار برای همیشه به خودت آیی.

بهتر باشد بفهمی آدمها حاظر نیستن از منافعشان بگذرند.

حاظر نیستند ببخشند.

حاظر نیستند به اشتباهشان اعتراف کنن.

حاظر نیستن در غم تو شریک باشند.

حاظر نیستن تو را آنگونه که هستی و دوست می داری، ببینند و در آغوش کشند.