هوای باریدن

سرت بر شانه و 

قطره قطره احساسی که در چشمانت بر روی هم غلطتید و راهش را بروی گونه ات پیدا کرد.

اشک ها و حق حق گریه ی خاموش ت.

هوای دلم را ابری کرده بود.

خواستی رها شوم. 

با تو بگریم.

دلم هوای باریدن داشت.

بغض ی شد فرو کش کرد. 

مبادا سیل غم هایم تو را با خود ببرد.