دلم هوات رو کرده

دلم بد جوری هوات رو کرده.
دلم می خواست دستم رو دور کمرت قلاب کنم. بهت نزدیک بشم و غرق بوسه بکنمت.
دلم می خواست مال من باشی. 
بدون ترس
بدون دقدقه
دلم می خواست فراموش کنم.
همه ی با من نبودن هایت رو.
دوست داشتم می توانستم نزدیکت شوم ، بدور از آشفتگی بدور از خاطرات بد.
من این سوی تخت و تو آنسو.
دلم با تو، ذهنم با تو.
اما دور از تو.
از این که با من نیستی مرا عذاب می دهد.
از اینکه مجبورم جای خالی ات را با دیگری پر کنم عذاب وجدانم شده است.
اما چه کنم که هرچه کرده ام ثمری نداشت.
چه کنم که لحظه لحظه خیالم پر شده از فکر و خاطره دیگران در ذهن فراری ات از من.
دلم می خواست ببوسمت.

دلم می خواست باشم. فقط باشم.
هر انچه از آن توست امروز برای دیگران است. به خاطر تحمل جدایی ات. به خاطر حفظ فاصله ای که تو می خواهی. فاصله و شکافی که پر شده از هرآنچه غیر از من و خاطرات من.
فاصله ای که بودن بی معناست.
اخرین کاری که می دانستم را هم کردم. اما نه می دانم چه کرده ام و نه پیدانم چه شده است

آنقدر زیادی ام که نفس هایم هم تو را عذاب می دهد. باشد. تلاش می کنم این را هم حذف کنم.