نمایش معشوق و تسلیم عاشق

تنها چیزی که من رو اروم می کنه همین چهار خط توشته بی سر و ته نخ نماست.

اگر ارامش دیگری داشتم قطعا این موقع اینجا نبودم.

اره می دونم چه و چی خواهی گفت.

من به تو کاری دارم؟ اصلا تو رو تحت فشار گذاشتم؟ پرسیدم کی می ری کی میای و کجا و چه؟

کاش می پرسیدی.

نپرسیدی چون مهم نبودم.

اینقدر که مجبور شدم دور به ایستم و به تنهایی خودم هر روز ساعت ها نگاه کنم.

نمی دونم حالا چرا اینقدر مهم شده ام. 

من مسئول انتخاب و دیدگاه دیگران نیستم.

حقیقش را بخواهی باید بگم برای اون بیچاره دلم خیلی می سوزه. چطور باید عاشق من بشه. من چیزی برای عاشق کردن در وجودم داشتم قطعا تو سالها پیش عاشقم می شوی.

نه اینکه حتی دوستت دارم های امروزت یک نمایش ضعیف روی سن باشد.

اره من اونی که می گی نیستم. یعنی خیلی توی این جند ماه فرق کردم. اره فرق کردم.

دیگه نمی تونم بجنگم. تصمیم گرفتم تسلیم شدن رو انتخاب کنم. و الا من این نیستم.