بیزارم و خسته

ماهیت عشق، بدهکاریست.
نمی شود عاشق بود و تحقیر نشد.
بی راه نشنید و سکوت کرد.
نمی شود
از خودم بیزارم
از این هم بدهکاری بیزارم.
سالهاست که روز به روز، بدهکار تر شده ام.
و تویی که عاشقم نیستی طلب کار تر.
از خودم بیزارم.
بیزارم از این همه فریادی که پشت سکوتم،خفه شد.
بیزارم از کوچک شدن هایم که هیچ بزرگی ای را برایم به ارمغان نیاورد.
بیزارم از مشت هایی که هیچ وقت گره نشد و آن زمان هم که بلند شد، به حکم تعظیم بر سینه فرود آمد.
بیزارم از عشق
از این همه بدهکاری
از این زندگی
که تمامش اردوگاه کار اجباری ای بیش نیست.
و وعده ای غذا که مرا بیشتر بدهکار می کند.
بیزارم از این همه صبر.
از ترس.
بیزارم از عادت ها.
عادت به این عادت ها.
بیزارم و خسته
و باز هم تنهایی.
بیزارم از این شب و شب های که گذشت.
بیزارم از گذشته و حال و آینده ای که جز تنهایی چیز دیگری برایم نداشت و ندارد.